تاثیر بهسازی خاک بر رفتار لرزه یی دیوارهای ساحلی سپری در ساختگاه مستعد روانگرایی

پاسخ دینامیکی دیوار ساحلی سپری مهارشده‌یی که لایه‌ی مستعد روان‌گرایی بخش مدفون دیوار را در بر گرفته است، به‌طور عددی تحلیل، علل بروز ناپایداری شناسایی، و اثربخشی بهسازی مناطق مختلف پی در کاهش جابه‌جایی دیوار و تغییر مد گسیختگی بررسی شده است. پس از تشخیص منطقه‌ی بهسازی مناسب، به مطالعه‌ی تأثیر طول این ناحیه پرداخته و کمینه و بیشینه‌ی طول مؤثر عملیات بهسازی معرفی شده است. تحلیل با نرم‌افزار D‌I‌A‌N‌A و مدل رفتاری توهاتآـ یایی انجام شده است. ناحیه‌ی جلوی ریشه‌ی دیوار در سمت دریا، مستعدترین منطقه برای شروع روان‌گرایی است. تراکم این منطقه جابه‌جایی‌ها را کاهش می‌دهد، اما از مد گسیختگی پای دیوار جلوگیری نمی‌کند. بهسازی خاک پشت دیوار از وقوع این مد پیشگیری می‌کند و جابه‌جایی‌ها را به‌طور قابل ملاحظه‌یی کاهش می‌دهد. کمینه‌ی طول مؤثر برای بهسازی برابر مجموع طول گوه‌ی گسیختگی در لایه‌ی سُست و ناحیه‌ی مرزی بین خاک سُست و متراکم است.